Pierwsze góry

Kategoria: Opowieści

Skład wyprawy: Jarek, Magda, Kaja (6 mc), Zorek (1,5 roku). Cechy wspólne: wolność, szaleństwo, umiłowanie przyrody wraz z jej kontemplacją.

Pierwszy etap związany był z pakowaniem. Dwa plecaki musiały pomieścić nas troje. Jak na pierwszy raz przystało zatroskana młoda matka przytupnęła z boku fotela i myśli, co tu wziąć dla dziecka żeby nie za dużo a co gorsze, o zgrozo, nie za mało. Ile ciepłych ubrań, ile tych na upalnie

dni. I tak metodą prób i błędów się dało. Szkoda że nie pomyślałam i nie sprawdziłam czy niektóre rzeczy, które wylądowały w plecaku nie są już za małe na rosnące jak na drożdżach dziecko - szybko wyprzedzę fakty - okazały się za małe.

W plecaku dla Kai znalazło się 5 ciepłych ubrań i body z długimi rękawami i tyleż samo z krótkimi, spodenki, czapki jedna ciepła i druga nie. Wzięłam też wszystkie możliwe leki, tak na wszelki wypadek. Po paru godzinach intensywnej pracy, udało się i zapchany po dach samochód gotowy był do drogi. I tak rozpoczęliśmy naszą pierwszą rodzinna wyprawę w góry.

Niemcowa

Kaja pełza po świeżej trawie co chwilę przystając, wdychając świeże górskie powietrze. Ale już po chwili w jej małej rączce zda się słyszeć delikatny szelest. Jak w zwolnionym filmie widać jak dłoń zmierza do otwierającej się buzi, gdy Jarek podrywa się z ziemi i z wprawą młodego taty mierzy się z siłą pięciu paluszków zaciśniętych jak imadełko. Gdy dłoń Kai poddaje się pod delikatnych acz stanowczym naciskiem rodziciela, naszym oczom ukazuje się chrząszcz majowy otulony już woalką śmierci. Śpieszę jednak wyjaśnić że to nie za sprawą uścisku Kai lecz matka natura wezwała go do siebie. I tak oto w stoickim nastroju upływa nam pierwszy dzień w chatce pod Niemcową położonej w Beskidzie Sądeckim, 1002 m n.p.m. między Piwniczną a Szczawnicą dolinami Małej Roztoki i potoku Czercz.

Do chatki podejście jest ogromnym wyzwaniem, ciągle do góry. Na szczęście, miejscowi parę lat temu skrzyknęli się między sobą i utwardzili drogę dzięki czemu człowiek nie zapada się i nie grzęźnie w podeszczowym błocie. To ułatwienie tylko na piśmie może wywołać uśmiech i sprawić, że czytający z ulgi zacznie pocierać dłonie bo w zderzeniu z rzeczywistością uśmiech przeradza się w grymas a grymas po paru kilometrach w ogromne jak grad krople potu na czole.

Trud dotarcia na tę chatkę wynagradzają widoki, które przy pięknej pogodzie z całą swą cudownością ukazują się przybyszowi. Widać stamtąd między innymi Tatry. Poza tym niesamowicie wyglądają wiejskie chatki ulokowane w krajobrazie dolin i pagórków a zieleń traw i drzew w zestawieniu z błękitem nieba dodaje im tylko kolorytu.
Przyjeżdżając bądź docierając do chatki bezsprzecznie należy przywitać się z Jerzym - opiekującym się Niemcową. Nie zabieram nikomu szansy osobistego poznania tego mężczyzny, napiszę tylko że znajomość tę zapamiętuje się do końca życia.

Niemcowa wabi do siebie miłośników ciszy i spokoju. Tych którzy pragną powrócić do wnętrza siebie albo od nowa poznać swoją rodzinę szczególnie gdy na pokładzie pojawia się dziecko. Tak było w naszym przypadku. Niemcowa oferuje, jak na dzisiejsze czasy, osobliwe atrakcje. Bo tam żeby się wykąpać to najpierw trzeba pójść z wiadrami do strumyka po wodę, później do drewutni i narąbać drewna a na końcu rozpalić znajdujący się w izbie piec.

Kaja po raz pierwszy w swoim życiu kąpieli zażywała w misce. Była przeszczęśliwa.

Atmosfera i nastrój wieczornego pluskania nabierał tam mistycznego charakteru podobnie jak noce. Cała trójka, razem, wtuleni i ukołysani cudownym trzaskiem palącego się pod piecem drewna. A o wszystko za 12 złotych za noc.

•  « Polska rowerowa