WegeMaluch.pl

Mieszkałam na wsi. Cotydzieńnością było zabijanie kurczaka na obiad, raz na kilka miesięcy „świniobicie”, na które schodziła się cała wieś. A kiedy rzeźnik skończył swoją pracę, zaczynała się wioskowa impreza z wódą, bimbrem i świeżym mięchem.

Było to dla mnie normalne, że tak wygląda świat, tak go widziałam, tak go znałam. Ale pamiętam, że jako dziecko (miałam chyba z 7 lat) tata przyniósł, jak co roku, do domu karpia, wrzucił go do wanny z wodą a ja karmiłam go chlebem bo chciałam żeby dłużej przeżył.

Pewnej okołoświątecznej nocy usłyszałam huk.

Rodzice nie zauważyli, nie usłyszeli jak stanęłam w drzwiach łazienki i zobaczyłam tatę z młotkiem.

Nie pamiętam dzisiaj czy krzyczałam. Pamiętam tylko wielkie oczy ojca, który próbował coś powiedzieć a w końcu skwitował, że i tak nie będę nic pamiętała. Pomylił się i to grubo. Od tamtej pory nie jadłam karpia. Nie byłam w stanie.